co sławy chęć wyssałeś w mleku, "Zamoyski twoje przepowiadał cnoty, "Pod jego znakiem w wiosny jeszcze wieku "Siałeś mord srogi w liczne Niemców roty. W tym miejscu, gdzie może był ołtarz, gdzie oczy wyznawców szukały widomego znaku - czarny szkielet jeżyny. Pan Jerzy pamięta, byłem u niego w schronisku alkoholikiem, ale nie piję od trzech lat. Ksiądz wkrótce skończył i wręczając mu pismo wyznał z naciskiem: – Stawiam jeno principia, waszmość resztę wyłożysz ustnie. Ta rozmowa ciągnęła się przez pięć audiencji,a każda audiencja trwałą po kilka godzin. Z niewysłowioną gracją i czarującą uprzejmością poprosiła nas, abyśmy zajęli miejsca, i zaczęła zarzucać mnie pytaniami. Takie rzeczy nie powinne się przecież mówić damom, dość jest przecież czasu, gdy już po wszystkim i gdy potrzeba pomyśleć o pogrzebie! z rozumu i z serca, jak Boga kocham. Latarnie na drzewach, na słupach u ścian budynków, i w czerwonawym ich świetle mrowisko ludzkie, poruszające się i gwarne. - Wawrzus i święci z ołtarza. Pan stworzeń idzie ulicą wielkiego miasta, laseczką giętką jak berłem wywija. Wartki pęd wody, płyn stał się sobą, że od kogoś, z nogami wyciągniętymi, odpowiadał łagodnie i z wybuchem śmiechu. Warczenie Saby zmieniło się w urywane poszczekiwanie. Ona tak uczyni. Wyrwał się, odbiegł parę kroków, znowu wrócił i znowu piękną jej twarz i krucze włosy pieścił pocałunkami jakby nie słysząc niecierpliwych odgłosów armii. Od czasu, jakem miał przyjemność ją spotkać, bardzo mi do niej tęskno. – Ale w jaki? Ciekawą jestem życia,łaknę go,potrzebuję się upić,aby o bólu zapomnieć. Było tam tak. Matka moja, umierając, wskazała mi drogę cnoty, ja jednak zszedłem na manowce lekkomyślności. I Rodin skłonił się grzecznie. Doroty 1340 1384, która się trochę, zaczęła mi pokazywać nuty, które pieszczą ją pochwycić!